استیفن.جی.دیتکو طراح،رنگ زن و جوهر زن کمیک آمریکایی در 27 نوامبر 1927 چشم به جهان گشود. دلیل محبوبیت و معروفیت او بخاطر کار های عظیمش است، او بیشتر معروفیتش را مدیون خلق و طراحی شخصیت شماره ی 1 مارول یعنی مردعنکبوتی به همراه استن لی کبیر است، او همچنین بخاطر خلق و طراحی جادوگر شماره ی 1 مارول یعنی دکتر استرنج بسیار در بین هواداران کمیک شناخته شده است.

کار ها و طرح های دیتکو فقط به دنیای کمیک های مارول محدود نمیشود و هواداران کمیک های دیسی برای خلق شخصیت Question  همیشه مدیون دیتکو هستند. دیتکو طراحی را زیر نظر طراح افسانه ای کمیک های بتمن یعنی جری رابینسون در مدرسه ی طراحی کارتون در شهر نیویورک آموخت.

او فعالیت حرفه ای خودش را از سال 1953 شروع کرد، فعالیت حرفه ای او از استودیو جو سیمون و جک کربی شروع شد، او کار خودش را با کار های ساده ی سیاه قلم شروع کرد و زیر نظر مورت مسکین این کار را ادامه داد. در همین زمان بود که او فعالیت طولانی مدت خودش را در انتشارات شارلتون کمیکز شروع کرد، در انتشارات شارلتون او در ژانر های مختلفی مانند علمی تخیلی، وحشت و حتی کاراگاهی طراحی کرد و ایده داد. او همچنین در آن سال ها یعنی در سال 1960 قهرمانی به نام کاپیتان اتم هم خلق کرد.

در سال های 1950 او در انتشارات اطلس کمیکز (که بعد ها نامش را به مارول تغییر داد) شروع به کار کرد و علاوه بر طراحی شخصیت های محبوبی همچون مردعنکبوتی و دکتر استرنج را خلق کرد.

مردعنکبوتی از همان ابتدا به واسطه ی شماره ی 15 کمیک های Amazing Fantasy به عنوان شخصیت شماره ی 1 مارول و به نوعی شناسنامه ی مارول شناخته شد و رکورد های سرسام آوری را با فروش شگفت انگیز خود بدست آورد. (به عده ی منتقدان برتر کمیک در جهان کمیک هایی که دیتکو برای مردعنکبوتی طراحی و ایده پردازی کرده چه از نظر هنری و چه از نظر مادی ارزشی فوق العاده بالا دارند!) ، بجز دو شخصیت مردعنکبوتی و دکتر استرنج، دیتکو در آن سال ها تاثیر بسزایی در کمیک های شخصیت های دیگر مارول نظیر هالک و آیرون من داشت.

اما با این وجود که کمیک هایی که دیتکو هر هفته با مارول کار میکرد فروش سرسام آوری داشتند...روزی دیتکو ناگهان بدون اطلاع قبلی با حالت قهر به دفتر کارش در مارول آمد و وسایل خود را جمع کرد و از مارول جدا شد و دیگر در اذهان عمومی ظاهر نشد.

دیتکو کارش را در انتشارات شارلتون ادامه و داد و علاوه بر شارلتون با دیسی کامیکز نیز وارد همکاری شد.

او یک ران طولانی برای شخصیت بسیار محبوب آن دوران دیسی یعنی سوسک آبی طراحی کرد و کمی بعد هم شخصیتی جالب به نام Question برای دیسی خلق کرد. اما دامنه خلق شخصیت دیتکو برای دیسی فقط به Question  محدود نشد و او طی مدتی کوتاه شخصیت هایی مانند کریپر، شید، مرد تغییر شکل دهنده و هاوک و داو را برای دیسی خلق کرد.

اما عطش او برای خلق شخصیت و خدمت به دنیای کمیک پایان ناپذیر بود، در نتیجه او به یک انتشارات خصوصی رفت و شخصیتی به نام Mr.A  را خلق کرد این شخصیت از نمایشنامه های فیلسوف بزرگ این رند الهام گرفته بود. (جالب است بدانید یکی از معدود فیلم های موجود از استیو دیتکو راجع به همین شخصیت بود، او در این ویدیو تمام طرح های خودش را نشان میدهد و با اشتیاق فراوان با صدای گرمش راجع به شخصیت Mr.A توضیح میدهد واز برنامه ها و ایده های ناب خودش میگوید!)

از سال 1960 استیو دیتکو رو به کم رنگ شدن رفت و به هیچ خبرنگاری اجازه ی تهیه ی گزارش از او را نداد، او به این اعتقاد دست یافت که او با کار ها و کمیک هایش به نوعی به خوانندگان لطف میکند و هیچ وظیفه ای در قبال خواننده ها ندارد! و با این اوصاف و اعتقادات دیتکو، او ناگهان از چشم تمامی جهانیان ناپدید شد...با وجود اینکه استیو دیتکو از اذهان عمومی ناپدید شد اما نام او در کتاب بزرگان کمیک نوشته ی جک کربی آمد، نام استیو دیتکو همچنین در تالار مشاهیر جوایز ویل آیزنر نیز حک شده است.

زندگــی شــخــصی:

استیفن.جی.دیتکو در شهر جونز تاون کشور پنسیلوانیا در 27 نوامبر 1927 چشم به جهان گشود، او اولین پسر نسل آمریکایی های اوکراینی بود، استیفن به همراه خواهرش آنا ماری و برادرش پاتریک از همان کودکی تحت تاثیر علاقه ی پدرشان قرار گرفتند و به شدت شیفته ی کمیک استریپ های روزنامه ای شدند!

اما علاقه ی استیفن با خواهر و برادرش تفاوت داشت...او شیفته ی کمیک استریپ های ابرقهرمانی شده بود! به گفته ی خود او، وی بشدت به کمیک استریپ های روزنامه ای بتمن علاقه مند بود!

استیفن از همان بچگی طراحی میکرد و بین دوستانش به "خوش دست" شهرت یافته بود!

او در دوران دبیرستان همراه با دوستان خودش مدل هایی از هواپیما های آلمان نازی طراحی میکرد تا به مردم عادی هشدار های لازم را ارائه دهد. (زیرا در آن دوران جنگ جهانی دوم بر اثر حمله ی هیتلر به لهستان آغاز شده بود.)

او در 1945 برای پیوستن به ارتش آمریکا درخواست داد و با جواب مثبت روبرو شد! او به ارتش آمریکا پیوست اما نه به عنوان یک سرباز بلکه به عنوان یک طراح! بله درست خواندید او در آن دوران برای روحیه گرفتن سربازان ارتش آمریکا کمیک استریپ هایی بر ضد آلمان نازی نویسندگی و طراحی میکرد!

بعد از آنکه استیو معافیت خود را دریافت کرد به سراغ اسطوره ی خودش رفت تا طراحی را بصورت حرفه ای از او بیاموزد، اسطوره ی استیو کسی نبود جز طراح افسانه ای کمیک های بتمن یعنی "جری رابینسون"، او نزد رابینسون رفت و در مدرسه ی طراحی و کارتون او که بعد ها نامش مجمع هنر های مفهومی تغییر یافت طراحی را بصورت حرفه ای آموخت.

جری رابینسون طی مصاحبه ای راجع به دوران تدریسش به استیو دیتکو میگوید:

"او بمدت دو سال در کلاس های من بدون توقف درس خواند، او تمام 5 روز هفته را در کلاس های من بود و حتی بعد از اتمام کلاس ها 4 ساعت در شب ها هم طراحی میکرد و اتود میزد، او واقعا هیچگاه از یاد گرفتن خسته نمیشد!"

آغاز فعالیت حرفه ای:

دیتکو فعالیت حرفه ای خودش را از سال 1953 با کمیک The Thing #12  آغاز کرد! بعد از اینکه اصطلاحاً "دست دیتکو راه افتاد!" او سراغ داستانی عاشقانه و کوتاه رفت که حدودا 6 صفحه بود، نام این داستان کوتاه "عشق کاغذی" بود و به نوعی زیر مجموعه داستان Daring Love  بود که توسط مجله ی گیلمور چاپ میشد!

بعد از مدتی استیو دوستانی جدید پیدا کرد تا مسیر زندگی اش برای همیشه عوض شود، او با جو سیمون و جک کربی کبیر دوست شد! همان دو جوانی که قهرمان معروف مارول یعنی کاپیتان آمریکا خلق کرده بودند!

این دوستی جرقه ای بود برای همکاری استیو با مارول! او به عنوان جوهر زن کاور، کارش را شروع کرد و کمیک هایی را که جو سیمون و جک کربی نویسندگی و طراحی میکردند را جوهر میزد و این آغازی بود برای خلق شخصیت شماره 1 مارول...

خلق اسپایدرمن

بعد از اینکه نویسنده ی خلاق و خوش ذوق آن زمان مارول از رئیس انتشارات مارول یعنی مارتین گودمن مجوز یک سری کمیک بوک جدید که مخاطبش نوجوانان بود را گرفت، ابرقهرمانی به نام اسپایدرمن را خلق کرد!

او ابتدا سراغ پای ثابت طراحی آن زمان مارول یعنی جک کربی رفت و ایده اش را با کربی به اشتراک گذاشت، کربی قصد داشت تا اسپایدرمن را مثل ابرقهرمان دوران نوجوانی اش "عنکبوت نقره ای" خلق کند.

تئوری کربی این بود که اسپایدرمن هم مانند عنکبوت نقره ای قدرت هایش را از یک حلقه ی قدرت سحر آمیز دریافت کند. (حلقه ای مثل حلقه ی گرین لنترن!!!)

استن لی و کربی به توافق رسیدند و استن لی به کربی گفت تا چند صفحه ای طراحی کند و بعد تصمیم نهایی را بگیرند. به گفته ی خود استن لی کربی در حدود دو یا سه روز یک داستان کوتاه 6 صفحه طراحی کرد و به عنوان نمونه آنرا نزد استن لی برد.

طبق اظهارات خود استن لی وی پس از دیدن آن 6 صفحه به کربی گفته: "این افتضاحه!...یه فاجعه ی تمام عیاره! البته منظورم این نیست که ایده ات بده ولی این اون تصوری نیست که من از اسپایدرمن داشتم...این خیلی خیلی قدرت منده!"

بعد از فاجعه ای که کربی به استن لی تحویل داده بود استن لی باز هم نا امید نشد و اینبار به سراغ طراحی جوان و خوش ذوق رفت...بله...استیو دیتکو!

استن لی تمام ایده هایش را برای دیتکو تعریف کرد و 6 صفحه ای را که کربی طراحی کرده بود به دیتکو نشان داد تا بفهمد که خواسته ی استن لی شخصیتی اینچنینی نیست!

استیو دیتکو در مصاحبه ای راجع به طرح های امتحانی کربی گفت: "با تمام احترامی که برای جک کربی قائلم ولی اون شخصیتی که در 6 صفحه ی امتحانی خلق کرده بود در یک کلام آشغال بود...شخصیتی پوچ که با وسیله ای به نام "تفنگ تار افکن" به جنگ تبهکارای شهر میره! به نظر من عمق فاجعه origin اون شخصیت بود! اون شخصیت یه حلقه ی اسرار آمیز رو توی کمد خونه اش پیدا میکنه و بدون هیچ دلیلی به یه قهرمان تبدیل میشه!"

دیتکو و استن لی به مارتین گودمن اصرار کردند تا بتوانند از شخصیت اسپایدرمن در شماره ی آخر سری Amazing Fantasy یعنی در شماره ی 15 استفاده کنند! گودمن که آن سری را یک شکست کامل میدانست به استن لی و دیتکواجازه ی نویسندگی و طراحی شماره ی آخر را داد و در اوج شگفتی شماره ی 15ام رکورد فروش تمام کمیک های آن زمان ایالات متحده ی آمریکا را شکست و کار بجایی کشید که آنقدر فروش شماره ی 15ام زیاد شد که بعد از آن اسپایدرمن صاحب سری کمیک های اختصاصی خودش شد! یعنی سری Amazing Spider-Man که سالیان سال هم منتشر میشد!

دیتکو در خاموشی!

همانطور که قبل تر هم گفتم استیو روزی وسایلش را از دفترش جمع کرد و تا ابد ناپدید شد اما اخبار کوچکی هم از او در دوران غیبتش به گوش رسید که شایان ذکر است در انتهای مقاله آنها را به سمع و نظر شما برسانم!

در سپتامبر 2007 خبرنگار عاشق کمیک شبکه ی BBC یعنی جاناتان راس مستندی به نام "در جستجوی استیو دیتکو" ساخت و در این مستند با طراحان و نویسندگان مطرح دنیای کمیک راجع به استیو دیتکو مصاحبه کرد و بعد از تلاش فراوان توانست تا یک آدرس از محل سکونت استیو پیدا کند و بدون حضور دوربین به ملاقات استیو دیتکو رفت و با او گپ و گفتی طولانی داشت.

استیو دیتکو معمولا جواب اغلب طرفدارانی که برایش نامه مینویسند را می دهد و در آخر این مقاله هم شما را به دیدن نامه ی یک پسر 8 ساله که به استیو دیتکو نوشته و دیتکو هم جوابش را داده دعوت میکنم: