مقدمه: امسال در سال 2021 میلادی بسیاری از طرفداران دنیای کمیک، چشم به راه انتشار دنباله فیلم اول و موفق ونوم بودند. این اتفاق نهایتاً رخ داد و بگذارید تا در همین ابتدای کلام اعتراف کنم که نتیجه آن چیزی که انتظار می رفت نبود... اما بگذارید قبل از پرداختن به این دنباله ضعیف از فیلم فوق العاده اول، یک مقدار فیلم محشر قبلی را مرور کنیم. زمانی که در سال 2018 قسمت نخست فیلم ونوم منتشر شد همه صحبت ها پیرامون نقش آفرینی بی نظیر تام هاردی در نقش ادی براک و نمرات بالای فیلم بود. در واقع بدون شک می توان قسمت اول فیلم ونوم را یک موفقیت عالی هم در زمینه فروش و هم در زمینه جلب رضایت منتقدان دانست، اما همانطور که گفتم این بار در قسمت دوم این مجموعه حتی حضور بازیگران مطرحی همچون تام هاردی و وودی هارلسون هم نتوانسته این کشتی در حال غرق شدن را نجات بدهد و زمانی که فیلم تمام می شود افت این قسمت نسبت به قسمت اول مثل سیلی ای به صورت تماشاگر می خورد، پس اگر می خواهید بیشتر به دلایل ضعف قسمت دوم ونوم پی ببرید، با من در ادامه مقاله همراه باشید...

قسمت دوم ونوم مدتی است که انتشار جهانی یافته است، فیلمی با بودجه ای حدود 90 میلیون دلار و مدت زمانی کمتر از 1 ساعت و نیم، در قسمت دوم فیلم ونوم ما شاهد کلنجار ها و کشمکش های بین ادی و ونوم هستیم، این دو روی سکه در این فیلم سعی می کنند تا اصول مخصوص خودشان را به یکدیگر دیکته کنند و همین تناقض هم باعث ایجاد خط داستانی اصلی و اتفاقات مهم فیلم می شود. در قسمت دوم زندگی ادی و ونوم بسیار پیچیده تر شده است، در این فیلم ما شاهد ادی براکی هستیم که نامزدش را از دست داده و موقعیت شغلی اش به عنوان یک خبرنگار هم لب پرتگاه است... در آن طرف سکه شاهد ونومی هستیم که از گوش دادن به دستورات ادی خسته شده و می خواهد چیزی بیشتر از یک هیولای حبس شده در قفس که موظف است فقط مرغ زنده و شکلات بخورد باشد. حال چرا در ابتدای این نقد به کشمکش های ادی و ونوم در این فیلم اشاره کردم؟ چون شاید بتوان یکی از معدود عناصر مثبت این فیلم افتضاح را همین کشمکش ها و دیالوگ های پر تنش ادی و ونوم دانست، همانطور که پیش از انتشار ونوم 2 کارگردان این فیلم یعنی اندی سرکیس اشاره کرده بود، فیلم ونوم قصد واکاوی کردن رابطه ادی و ونوم را دارد، رابطه ای که در انتهای فیلم نشانه هایی از یک رابطه تقریباً عاشقانه را می دهد!

می دانید چیزی که بیشتر از همه حرص آدم را از ضعیف بودن فیلم ونوم 2 بر می انگیزد این است که فیلم ونوم 2 از قصد یک اثر ضعیف است. حال شاید این سوال برایتان پیش بیاید که این حرف چه معنی ای دارد، بگذارید یک مقدار بیشتر برایتان توضیح بدهم، معمولا فیلم های سینمایی دو دسته هستند و به همین خاطر هم دو دلیل برای شکست هر کدام از آنها وجو دارد، اول فیلم هایی هستند که به اصطلاح تجاری هستند و برای فروش و سود آوری در گیشه ساخته شده اند، این گونه فیلم ها معمولاً پیام و مضمون خاصی درونشان ندارند و حتی در بسیاری از موارد از داستان قوی ای هم برخوردار نیستند، یعنی در واقع فیلم های تجاری خوبی هم در دنیای سینما وجود دارند که با وجود فیلم نامه و دیگر عناصر ضعیف به یک فیلم تجاری موفق تبدیل شده اند، حال این فیلم ها چگونه شکست می خورند؟ فیلم های تجاری عمدتاً زمانی شکست می خورند که به اصطلاح قصد بیان کردن حرفی بزرگ تر از دهانشان را دارند، یعنی در واقع قصد انتقال یا جار زدن پیامی بزرگ تر از آن چیز کوچکی که خودشان هستند را دارند. حال دسته دوم، فیلم های هنری و عمیق، این گونه فیلم ها که نظیرشان در سینمای کشور خودمان هم کم نیست، هدف اصلی شان موفقیت در گیشه و به اصطلاح پول پارو کردن و سود آوری نیست، بلکه این فیلم ها درونشان دغدغه ای نهفته است، انتقال یک پیام، به فکر فرو بردن کسانی که آن را تماشا می کنند، این فیلم ها چه زمانی شکست می خورند؟ در واقع این فیلم ها قربانی پیام های درون خودشان می شوند، اغلب فیلم های هنری شاهکار تاریخ سینما فیلم هایی هستند که ضمن انتقال پیام درونشان از شخصیت پردازی درست و داستان سرایی بی نقص غافل نمی شوند! حالا این سوال پیش می آید که ونوم: کشتار آغاز می شود، جزو کدام دسته است؟ جواب این سوال این است که این فیلم از قصد سعی می کند در هیچ یک از این دو دسته فیلم قرار نگیرد...

فیلم ونوم 2 خیزی برای موفقیت بر نمی دارد، پس طبیعی است که شکستش را عامدانه تلقی کنیم، فیلم کار های بسیاری را در مدت زمان کوتاهش انجام می دهد، یا بهتر است بگویم قصد انجام دادن آنها را دارد. کشمکش های بین ادی براک و ونوم، افسردگی ونوم از در بند یک میزبان بودن و نطق کردن او در یک مکان عمومی، سعی در عمیق جلوه دادن شخصیت کلیتوس کسدی، تلاش های یک خبرنگار در حال سقوط برای باز یابی شهرت و موفقیت اش، یک زندگی عاشقانه از دست رفته که هیچ تلاشی برای باز پس گرفتن آن از سوی شخصیت اصلی داستان صورت نمی گیرد، زوم کردن روی یک رابطه عاشقانه مسموم بین زن و مردی دیوانه که کودکی سختی داشته اند... می بینید؟ هر کدام از چیز هایی که نام بردم را می توان به ترتیب روی یک کاغذ نوشت و در سر برگ آن کاغذ عبارت "پتانسیل های از دست رفته فیلم ونوم 2" را درج کرد. با وجود همه نکته هایی که عرض کردم تنها چیزی که وقتی تیتراژ پایانی ونوم 2 ظاهر می شود در ذهن مخاطب می ماند یک مشت صحنه اکشن شلوغ و بی نظم است. داستان سرایی ونوم 2 درست مانند رابطه دو نفری است که علاقه شان نسبت به هم تمام شده و برای یکدیگر وقت نمی گذارند، یعنی چه؟ فیلم ونوم 2 زحمتی برای ما به عنوان مخاطب نمی کشد، فیلم زمانی که در صحنه آغازین حرف زدن دو زن و مرد از طریق لوله توالت را به ما نشان می دهد، انگار به بیینده می گوید که وظیفه دارد که در همان جا به رابطه عاشقانه بین کسدی و شرایک پی ببرد، چون فیلم تا انتهایش دیگر تلاشی برای فهماندن به او نمی کند. زمانی که کلیتوس کسدی چند خط دیالوگ احساسی و عمیق می گوید، باز هم ما وظیفه داریم که مجذوب این شخصیت به نظر سازندگان فیلم عمیق ولی در حقیقت پوشالی بشویم چون فیلم تلاشی برای ارتباط برقرار کردن ما با شخصیت منفی اصلی اش نمی کند، متوجه شدید؟ این فیلم برای شعور و درک مخاطبش هیچ احترامی قائل نیست و برای آن هیچ زحمتی هم نمی کشد!

اگر بخواهم راجع به ضعف های ونوم 2 حرف بزنم شاید بتوانم این نقد را به صورت یه مقاله سه قسمتی هم منتشر کنم... اما بگذارید تا به سمت یک جمع بندی نسبی از این فیلم سینمایی بد حرکت کنم و بیشتر از این خودم و شما را از فریاد زدن بد بودن قسمت دوم ونوم خسته نکنم، شاید بتوان نقد این فیلم را با اشاره کردن به آنتاگونیست اصلی و ضعیف آن یعنی کلیتوس کسدی یا همان کارنیج تمام کرد، ابتدا بگذارید بگویم که این فیلم در حقیقت دو شخصیت منفی دارد، یکی همان کلیتوس کسدی و دیگری شرایک معشوقه او، فیلم از همان ابتدا سعی دارد تا به ما یک نسخه درجه پنجم از بانی و کلاید را تحویل بدهد و از همان ابتدا هم با کله زمین می خورد، شخصیت شرایک حتی از شخصیت کلیتوس هم افتضاح تر از آب در آمده و در آخر فیلم هم به چیزی جز یک شخصیت جیغ جیغوی (که تمام کارش این است که به مخاطب ضعف سیمبیوت ها در برابر صدا را نشان بدهد) عصبانی تبدیل نمی شود. اما آنتاگونیست اصلی فیلم یعنی همان کارنیج، شاید بهترین نکته ای که می توان راجع به کارنیج در این فیلم نامید، ظاهر اوست، ظاهر کارنیج به لطف تکنولوژی CGI در این فیلم خوفناک و مرگبار است، درست مانند کمیک ها. اما این تنها نکته مثبتی است که می توان راجع به آنتاگونیست اصلی فیلم گفت، فیلم در شخصیت پردازی کلیتوس بیشتر از هر قسمت دیگه ای شلخته و بی حوصله عمل میکند، با تحویل دادن یک مشت دیالوگ عمیق و عرفانی دروغین از دهان یک قاتل سریالی گرفته تا صحنه پایانی فیلم... صحنه پایانی فیلم، زمانی که کلیتوس بار دیگر با ادی راجع به کودکی سخت اش و انگیزه اش برای تبدیل شدن به یک قاتل جانی حرف می زند، کارگردان بجای این که حداقل از این صحنه برای کمی عمیق تر کردن شخصیت پردازی آنتاگونیستش استفاده کند...آن را تبدیل به یک صحنه کمدی می کند! واقعا حیف که بازیگر بزرگی همچون وودی هارلسون در این فیلم قربانی داستان پردازی و شخصیت پردازی ضعیف عوامل فیلم شده و نمی تواند آن درخششی که از او انتظار می رفت را ایفا کند، البته این اتفاق فقط برای وودی هارلسون رخ نداده است و شخصیت شرایک هم همانطور که بالاتر گفتم، گویی نائومی هریس را فقط برای پر کردن یک سری از صحنه های فیلم به این اثر آورده است. البته اگر شما هم مثل من با دنیای کمیک بوک آشنا باشید قبل از انتشار این فیلم متوجه می شدید که با چه کارنیجی روبرو خواهید شد، کارنیجی که حتی در فیلمش از درجه سنی R هم خبری نیست!

حرف آخر: نمی خواهم در این انتهای کلام درست مانند نبرد انتهایی ونوم 2 حوصله تا را سر ببرم و 20 دقیقه حرف پرت و پلا به عنوان جمع بندی تحویلتان بدهم، بگذارید این گونه بگویم، فیلم ونوم: کشتار آغاز می شود هنوز به مرحله ای نرسیده که بتوان آن را یک فیلم نامید، این اثر در حقیت یک ماکت خام از آن چیزی است که قرار بوده است باشد، ایده هایی همچون "کشمکش های بین ادی براک و ونوم" و یا "وارد شدن یک سیمبیوت وحشی به بدن یک میزبان جانی" همگی موضوعاتی به شدت جذاب و مهیج هستند که در این فیلم هیچ استفاده ای از پتانسیل آنها نمی شود، قسمت دوم فیلم ونوم به شدت از نظر داستان سرایی و شخصیت پردازی معیوب است و به هیچ وجه نمی تواند تا انتهایش گلیمش را از آب بیرون بکشد، فیلم با وجود اینکه سعی دارد یک اثر بزرگسالانه و کمیکی باشد قربانی کمدی دست دوم و شوخی های لوسش می شود، فیلم ونوم 2 فیلمی است که برای تبدیل شدن به یک فیلم کمیک بوکی دارک و فان تلاش می کند اما این تلاش را تا 5 دقیقه ابتدایی اش ادامه می دهد... در نهایت اگر شما طرفدار دو آتیشه کمیک های مارول هستید دیدن این فیلم را فقط برای یک بار پیشنهاد می کنم، اما اگر از این فیلم انتظار دارید که یک دنباله موفق از قسمت قبلی اش و همچنین یک فیلم کمیک بوکی بی نقص باشد، باید فقط بگویم... شرمنده، این طور نیست.

امتیاز: 3 از 10

نویسنده: امیرعلی آصفی