مقدمه: تقریباً غیر ممکن است که از طرفداران دنیای کمیک باشید و اسم سری کمیک های محبوب مردگان متحرک “The Walking Dead” را نشنیده باشید. کمیک های مردگان متحرک تا کنون جوایز زیادی دریافت کرده اند، به طوری که در بین بهترین سری های کمیک بوکی تاریخ دنیای کمیک قطعاً نام آن را خواهید دید. کمیک هایی خاص و جذاب در سبک آخر الزمانی که توسط نویسنده ی نابغه رابرت کرکمن خلق شده اند. سرانجام سری کمیک های مردگان متحرک هم در ماه جولای سال 2019 بعد از 193 شماره به اتمام رسیدند و تنها چیزی که از خود باقی گذاشتند گنجینه ای ارزشمند از کمیک های جذاب و خواندنی بود. اما در میان این 193 شماره قطعاً شماره هایی هم به چشم می خورد که بتوان به آنها لقب افتضاح را داد و نبودن آنها را باعث بهتر شدن سری کمیک های مردگان متحرک دانست، امروز به کمک این مقاله قصد داریم تا به شما 5 شماره ی ضعیف کمیک های مردگان متحرک را معرفی کنیم...

5- شماره ی #42

اگر سریال مردگان متحرک را دیده باشید، حتماً شاهد سیر تکامل شخصیت کارول از یک زن ضعیف و بی دفاع به زنی جسور و قدرتمند که در برخی مواقع حتی ترسناک است بوده اید. اما در کمیک های مردگان متحرک داستان و سرنوشت کارول با دنیای سریال متفاوت بود، و سر انجام شخصیت کارول در شماره ۴۲ به پایان کار خودش رسید.

به طور کلی این شماره و این اتفاق را می توان یکی از بدترین اتفاقات کمیک های مردگان متحرک دانست، چرا که متأسفانه مثل سریال از پتانسیل شخصیت کارول استفاده نشد و مرگ وی کاملاً غیر ضروری و بدون معنی بود. بد تر از همه اینکه مرگ کارول کاملاً از روی بزدلی او بود و در واقع مرک کارول دنیای کمیک به نوعی به شخصیت کارول سریال مردگان متحرک هم بی حرمتی کرده است.

4- شماره ی #137

رابطه ی کارل و لیدیا هیچ گاه در سریال مردگان متحرک اتفاق نیفتاد و این اتفاق برای طرفداران دو آتیشه ی کمیک های مردگان متحرک فقط یک فن فیکشن ساده باقی ماند. اگر چه رابطه ی کارل و لیدیا فقط در کمیک ها وجود داشت اما رابطه ی این دو از اول هم تصنعی و عجیب و غریب بود، اما در این شماره به معنای واقعی دیگر شور آن درآمد. این شماره کاملاً راجع به عشق و علاقه ی کارل نسبت به لیدیا بود، اما از همان ابتدا هم نمی توانست هیچ حسی از این عشق را به خواننده منتقل کند.

البته من هم فکر نمی کنم که برای هیچ انسانی موضوع لیس زدن کاسه ی چشم کارل توسط لیدیا، موضوع رومانتیکی باشد... در کل نقش نداشتن بقیه ی شخصیت های داستان در این شماره و تمرکز بر روی رابطه ی به ظاهر عاشقانه کارل و‌لیدیا همه و همه جزو ‌دلایلی هستند که می توان شماره ی ۱۳۷ مردگان متحرک را یکی از بد ترین شماره های این سری دانست.

3- شماره ی #127

معمولاً پرش های زمانی به آینده موقعی در داستان ها اتفاق می افتند که سیر روایت داستان به نقطه ای خوش آیند و ثابت رسیده باشد، جدا از اینکه پرش زمانی شماره ی ۱۲۷ مردگان متحرک کاملاً بی جا و غیر ضروری است اما از همه بد تر این اتفاق زمانی می افتد که ما تازه شاهد تلاش شخصیت های اصلی برای زنده ماندن و جنگیدن برای بقا هستیم.

این پرش زمانی بطور کلی یک پرش زمانی ضعیف به حساب می آید، چرا که بیش از حد نرم و آهسته اتفاق می افتد و در واقع بجز خبر دادن از موقعیت مکانی جدید هر یک از شخصیت های داستان کار دیگری انجام نمی دهد. حقیقتاً این پرش زمانی ارزش ضربه ای که به داستان وارد میکند را ندارد، و نمی‌ تواند به روایت داستان کمک کند و شخصیت‌ های داستان را بیشتر از آن چیزی که باید بیچاره و درمانده نشان میدهد.

2- شماره ی #191

این شماره بطور کلی راجع به تلاش های ریک گرایمز برای جلوگیری کردن از جنگ احتمالی بین نیروی های Commonwealth  و مردم دنیای بیرون است. ریک باز هم مثل همیشه می خواهد تا با تکیه بر قدرت کلمات و فن بیان خودش از این جنگ جلوگیری کند، اما مشکل اصلی این شماره از جایی آغاز میشود که سخنرانی ریک دیگر خیلی تکراری میشود. در واقع تکیه داستان بر سخنرانی های ریک و ادامه یافتن روند داستان فقط با توجه به صحبت های او از داستان شماره ی ۱۹۱ مردگان متحرک یک آش شلم شوربای تمام عیار می سازد. اما با گذشتن از تمامی مشکلات این شماره مشکل اصلی این شماره "بد ترین نوع وداع با شخصیت اصلی یک داستان است"، بله منظور از شخصیت اصلی داستان کلانتر ریک گرایمز و منظور از وداع مرگ ناگهانی وی در انتهای این شماره است!

شماره ی ۱۹۱ مردگان متحرک از نشان دادن یک وداع شرافتمندانه با ریک گرایمز عاجز است و برای شخصیتی به اهمیت ریک گرایمز ضعیف ترین نوع مرگ را رقم می زند! عجله داشتن کرکمن برای یک پایان بندی عجولانه برای داستان های مردگان متحرک کاملاً در این شماره پیداست و شاید بتوان این شماره را یکی از بزرگترین ایرادات کل سری کمیک های مردگان متحرک نامید!

1- شماره ی #48

شماره ی ۴۸ مردگان متحرک مهر پایانی بر درگیری های گروه کلانتر گرایمز و فرماندار است، اما ایرادات این شماره به اندازه ای زیاد است که شاید بتوان نسخه ی سریالی آنرا از آن بهتر دانست. در واقع بزرگترین اشکال این شماره روایت داستان به شکل سر تا پا تارانتینویی است، خشونت درون شماره ی ۴۸ مردگان متحرک حتی برای خود واژه ی خشونت هم کمی خشن است.

از کشت و کشتار های وحشیانه ی این شماره که بگذریم شاید بتوان بدترین اتفاق این شماره را کشته شدن دختر نوزاد ریک گرایمز یعنی جودیث دانست. ما در این شماره می بینیم که جودیث نوزاد زیر جسد مادرش له و متلاشی میشود! پایان بندی ای در این‌ حد وحشیانه برای داستان فرماندار کاملاً در کمیک هم غیر ضروری به نظر می رسید و ضربه ی بدی‌ به خوانندگان‌ جوان تر سری مردگان متحرک وارد کرد. اما خوشبختانه اتفاقات‌ این شماره در سریال تلوزیونی تصحیح شد و ما در سریال شاهد‌ یک پایان‌ بندی مناسب برای ماجرا ها و درگیری های ریک و فرماندار بودیم.

نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

نظر شما درباره ی این 5 شماره چه بود؟

شماره های دیگری هستند که بخواهید به این لیست اضافه کنید؟